آجر آذرخش کوچکی هستند که می‌توان از آنها برای تشکیل بخش‌هایی از ساختمان‌ها، معمولاً دیوارها، استفاده کرد.
قدمت استفاده از آجر به قبل از 7000 سال قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که آجرهای اولیه از گل دستی ساخته شده و در آفتاب خشک می شدند. در طول انقلاب صنعتی، آجرهای تولید انبوه جایگزین رایجی برای سنگ شد که می‌توانست گران‌تر، کمتر قابل پیش‌بینی و کار با آن دشوارتر باشد.
امروزه نیز آجر برای ساخت دیوارها و سنگفرش ها و برای ویژگی های پیچیده تر مانند ستون ها، طاق ها، شومینه ها و دودکش ها رایج است.
آنها همچنان محبوب هستند زیرا نسبتا کوچک هستند و به راحتی قابل حمل هستند، می توانند از نظر فشرده سازی بسیار قوی باشند، بادوام هستند و نگهداری کمی دارند، می توانند به اشکال پیچیده ساخته شوند و از نظر بصری جذاب باشند.
با این حال، اخیراً، مواد دیگری توسعه یافته اند که می توانند به عنوان جایگزین برای دیوارهای ساختمان یا برای پوشش نما استفاده شوند.
برای برخی از انواع ساختمان ها، به ویژه ساختمان های بزرگتر، آجر را می توان وقت گیر و گران قیمت دانست، از نظر ساختاری محدود کننده است و به نیروی کار بیش از حد در محل نیاز دارد. برخی از این مشکلات با معرفی سیستم های تقویتی و با توسعه پانل های آجری پیش ساخته برطرف شده است.
آجرها معمولاً از خاک رس ساخته می شوند، اگرچه معمولاً از کلسیم سیلیکات و بتن نیز ساخته می شوند.
آجرهای گلی نرم یا پرس خشک با فشار دادن مخلوط آجر در قالب و سپس پختن آنها در کوره به وجود می آیند. آجرهای گلی نرم از مخلوط نازکی ساخته می شوند در حالی که آجرهای پرس خشک از مخلوط ضخیم تری ساخته می شوند که تعریف واضح تری می دهد. استحکام بیشتر با استفاده از نیروی بیشتر در هنگام فشار دادن آجر و پختن طولانی تر آن حاصل می شود، اما این باعث افزایش هزینه می شود.
آجرهای اکسترود شده با فشار دادن مخلوط آجر از طریق قالب برای ایجاد اکستروژن تشکیل می شوند که سپس با سیم بریده می شود تا آجرهایی با طول مورد نیاز تولید شود.
آجرها می توانند جامد باشند، یا می توانند سوراخ هایی از طریق آنها ایجاد کنند تا میزان مواد مصرفی را کاهش دهند. یا ممکن است روی یک سطح فرورفتگی داشته باشند که معمولاً «قورباغه» نامیده می‌شود.
