به طور گسترده ای شناخته شده است که از کاشی پرسلانی سفید هزاران سال پیش در مشرق زمین برای پوشش دیوارها و کف استفاده می شد.
در اروپا این سنت را از قرون وسطی می شناسیم. با کاشی های پخته شده از خاک رس، عمدتا کلیساها و صومعه ها مجهز شدند. در تکنیک پخت، تا به امروز، هر چه دما بالاتر باشد، کاشی سخت تر و مقاوم تر است! اغلب قطعات منفرد با زیور آلات جبران می شدند.
این همان چیزی است که ما هنوز هم امروزه پیدا می کنیم به خصوص روی دیوارها. نقوش میوه یا سبزیجات در آشپزخانه، نقش‌های ظریف
در حمام یا سرامیک‌های قدیمی روی اجاق‌های کاشی‌کاری شده: این امر به دیواری که در غیر این صورت ممکن است یک دیوار کاشی‌کاری‌شده یکنواخت باشد، تاکید می‌کند.
کاشی های سرامیکی اغلب از خاک رس و ماسه ساخته می شوند. بسته به کاربرد مورد نظر، محصول ریزدانه یا درشت دانه است.
کاشی های درشت دانه برای کف همه اتاق ها به جز حمام مناسب است. در حمام، به عنوان یک قاعده، کاشی های ریز دانه گذاشته می شود.
تراکوتا نامی است که به کاشی های سنگی بدون لعاب و دانه درشت داده می شود. فضاهای نشیمن بزرگ می توانند از کفی ساخته شده از سفال استفاده کنند، زیرا سطح ناهموار این ماده طنین را کاهش می دهد و فضای زندگی دنج را در کنار رنگ قرمز طبیعی ایجاد می کند.
یک کاشی سنگ طبیعی می تواند تا 12 میلی متر ضخامت داشته باشد و عمدتاً برای کف های بیرونی مانند تراس ها، اما همچنین طاقچه های پنجره و حمام استفاده می شود. سنگ آهک، ماسه سنگ، و همچنین سنگ مرمر با تعمیر و نگهداری بالا، رایج ترین مواد در استفاده خصوصی هستند.
کاشی ها در ظاهر بسیار متنوع در بازار موجود هستند. حتی برای کاشی ها می توان مواد غیر سنتی مانند فرش یا پی وی سی را به صورت تکی به شکل مستطیل یا مربع درآورد و به راحتی در صورت نیاز چیده و جایگزین کرد.
